حاضرم به خاطر غرور تو به نبرد همه دنیا برم

متن نامه ابراهیم حاتمی کیا به سید رضا میر کریمی

خیر ببینی آقا سیدرضای میرکریمی.
کام‌ات شیرین. اگر این حَبّه قندت نبود، یادمان می‌رفت کجایی هستیم و با کامِ تلخ در صفِ سفارتِ خرس‌نشان ایستاده بودیم تا از سرزمین همیشه آفتاب‌مان به جبرِ همکار تلخ‌مزاج، همه مهر دروغ بر پیشانی، متقاضی پناه به سرزمین همیشه ابری بگیریم.
خیر ببینی برادر. تو با حَبّه قندی کام دودگرفته‌مان را شُستی و به یادمان آوردی که ایرانی هستیم. نامی داریم و نشانی. ادبی داریم و آدابی، که به وقت شادمانی بدانیم چه باید کنیم و به وقت عزا چه باید باشیم.
سیّد عزیز، متوقع نباش که با این حَبّه قندت قادر به شیرین کردن کامِ جفامسلکان باشی. این تلخی به بلندای نسلِ این نهضت همچنان ادامه‌دار است، ولی بدان، این بارانِ سیاهِ جفایِ غریبه‌هایِ دوست‌نما، پایانی دارد. تو حوصله کن و مباد که شکایت به غریبه بری. تو شاگردِ مکتبِ فردوسی و حافظی که نه کوچیدند و نه شوقِ ترکِ سرزمین به فرزندانشان دادند. این عصر وارونگی پایانی دارد برادر!»
برادرت ابراهیم حاتمی‌کیا، برگ‌ریزان یکهزاروسیصدونود)

همه با هم؛ گوگل،خدای ما اسرائیل نیست

بعد از جریان خلیج فارس و ترجمه اش بع خلیج این بار گوگل لقمه ی بزرگتری برداشته است! این بار گوگل کلمه ی مقدس “الله” را “اسرائیل” ترجمه می کند…! همه با هم بیاییم برای بار دوم به گوگل عظمت ایرانیان و تعصبشان را نشان دهیم…

ابتدا همه به آدرس زیر برید:
http://translate.google.com/#fa|en|%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87
سپس روی لینک
Contribute a better translation
کلیک کنید و در آن کلمه صحیح یعنی
God

کمی حالم به هم خورد....

چند روز پیش مستند محمد رضا شجریان BBC را دیدم کمی حالم به هم خورد نه فقط اینکه شجریان همانی که فکرم کردم  نیست . بلکه به خاطر اینکه فریب خوردم چون تصورم راجع به این معجزه الهی اشتباه بود .شاید حال هم اشتباه کنم  به هر حال این چنوقت تو کار رشید پور هستم ادامه مطلب را از وبلاگ رشید پور می آورم.

اجازه بفرمایید تا برخی اخبار فرهنگی هفته های اخیر را به اتفاق هم مرور کنیم …

حبیب به ایران برگشت

فرشید منافی از ایران رفت

بیژن مرتضوی به ایران یرگشت

فاطمه معتمد آریا ممنوع التصویر شد

مععین به ایران برگشت

برخی شجریان را خواننده ی دوره گرد نامیدند

معین بازگشت خود به ایران را تکذیب کرد

یک مقام رسمی ایجاد محدودیت برای ورود ایرانی ها به کشورشان را بی دلیل دانست

گشت ارشاد و نسبت به فعالیت خود ادامه می دهند

سایت تابناک نوشت … جای محمد خردادیان در ایران خالیست

مسعود ده نمکی در یک برنامه ی تلویزیونی خودش را یک فیلمساز مستقل معرفی کرد

عبدالرضا کاهانی در همان برنامه تلویزیونی خبر مرگ سینما را اعلام کرد

یک مقام دولتی ازنصب تجهیزات لازم برای راه اندازی تلویزیون اینترنتی در کشور خبر داد

یک مقام دولتی دیگر ارسال پارازیت روی شبکه های ماهواره ای را تایید کرد

جمعی از نمایندگان مجلس راه اندازی تلویزیونهای ماهواره ای در داخل کشور را ضروری دانستند

هر نوع همکاری با تلویزیون های ماهواره ای پیگرد قانونی دارد.

یک مطلب رضا رشید پور| نه … این قرارمون نبود !|

فرشید را دوست داشتم و او را یک پدیده در رادیو می دانستم . اگر یادتان باشد یکی از شبهای شیشه ای را به او اختصاص دادم که برنامه ی خوبی هم شد .در این چند روز خبر های جالبی در مورد او شنیدم که من را به فکر فرو برد . رفتن او به رادیو فردا برایم عجیب و تکان دهنده بود . هرچند که متن خداحافظی اش را در فیس بوک خوانده بودم اما گمان نمی بردم که این خداحافظی همیشگی باشد .

اطمینان دارم که شما با خواندن این چند خط من را به نفهمیدن و درک نکردن متهم خواهید فرمود ولی با این وجود دلم می خواهد که با صداقت بنویسم و با صدای بلند بگویم که من هرگز با تصمیم فرشید منافی موافق نیستم . هرچند که این مخالفت من هیچ اهمیتی برای او و شما نداشته باشد …

برای این مخالفت دلیل دارم …

اینجا خانه ی من است . با همه ی خوبیها و بدیهایش . من به خانه ام دل بسته ام و او به من امید … اطمینان داشته باشید که عده ای کوتاه نظر تمام عزمشان را جزم کرده اند تا هنرمندان شاخص این مملکت به ته خط برسند و مهاجرت کنند تا این رفقا از شر درخشش ستاره ها در امان بمانند . رفتن فرشید نه تنها کمکی به حال طرفداران او محسوب نمی شود بلکه آنها را در گوشه ی تنگ افسردگی و نا امیدی محبوس می کند . باور کنید اگر امثال فرشید منافی ها در ایران بمانند و خانه ی خودشان را ترک نکنند آنگاه نشیدن صدای آنها طراوت بخش تر از شنیدن صدایشان از خانه ی غریبه خواهد بود …

یک چیز دیگر هم بگویم . باز هم شاید بدتان بیاید … اما دلم می خواهد شما هم بدانید که من با تمام وجودم معتقدم که هیچ کدام از این رسانه های بیگانه ذره ای برای مردم نجیب ایران دلسوزی نمی کنند و سردمداران آنها فقط به دنبال منفعت های شخصی خودشان هستند و حالا که وضعیت کشورمان چندان خوب نیست تمام همتشان را صرف ماهی گرفتن از آب گل آلود کرده اند . نمی توانم باور کنم که بی بی سی و یا صدای آمریکا به فکر خستگی پدران و افسردگی مادران این سرزمین باشند . قبول نمی کنم که رادیو فردا صدای نجابت و اصالت جوان رنج کشیده ی ایرانی باشد . از این ژست های آزاد اندیشی در رسانه های مرموز بدم می آید و از امثال فارسی وان متنفرم .

رفتن فرشید منافی را بهانه می کنم تا یک بار دیگر از برخی مدیران فرهنگی بخواهم این خواب آلودگی زجر آور را هر چه زودتر رها کنند که این قطره های بی توجهی اندک اندک به سیل بنیان برانداز هویت و فرهنگ بدل خواهد شد . تا کی می خواهید سخنرانی های فلسفی انجام بدهید و خودتان را سلطان بی مثال عرصه ی مدیریت جا بزنید و به ماها بگویید که بر اثر جانفشانی های شما تمام سلولهای فرهنگی هنری مملکت ذوق زده شده اند ! ظاهرا خودتان هم باورتان شده !

کمی سعه صدر و احترام به هنرمندان کشورمان فضا را پر از اکسیژن امید خواهد کرد و هرگز هیچ فرشیدی به فکر رادیو فردا نخواهد افتاد .

من با قدرت در خانه ام می مانم و به جای رفتن به رادیو فردا با جوان های نجیب این خانه همراه می شوم تا دلتنگی شان را بفهمم و دلخوشی ام را با آنها قسمت کنم و به آنها بگویم که در این سی سال زندگی هرگز ندیده ام پس از غرش ابر سیاه رنگین کمان نرقصد …

منبع :http://rashidpour.com/

عیدی پیش از عید

خیلی  وقته که به خاطر مشغله زیاد به روز نکردم

الان مشهدم  واین عیدی آقا امام رضا (ع) بود که قبل از عید به من داد.

مفلسانیم و هوای می و وطرب داریم. آه اگر خرقه پشمین به گرو نستان

مواظب غازهای خود باشید.

مطلبی توی وبلاگ استاد فروغی دیدم حیفم آمد  اینجا هم نباشه در مورد انگلیس مـــــــــــــــــــــــــــی باشد

"وقتی روباه نصیحت می کند مواظب غازهای خود باشید"

   خیلی پیش از این در مطلع یکی از مقالات ابراهیم خواجه نوری این ضرب المثل انگلیسی را خوانده بودم . برای ما فارسی زبان ها خیلی تازگی نداشت چون این مضمون را در دریای پر گهر فارسی مکرر داشته ایم و برای ما زیره به کرمان و گز به اصفهان بود لکن نوع اسامی از زبان انگلیسی ها  - که پرونده ای سیاه  در ایران داشتند - برای من جالب بود.  فرصت خوبی پیش آمد تا پس از بیان  یکی از پرده های تاریخ ایران در باره ی روسها و آشناکردن  رهگذران  این صفحه  ی ویستاباد با فرصت طلبی  خرس شمال  گریزی به روباه پیر هم بزنیم .

سه تفنگدار

این انسانها چقدر شریف و دوست داشتنی هستند ومن چقدر جرات دارم که خوشم از آدم زنده می آید.

                     دکتر دینانی             استاد حسین امیری             دکتر الهی قمشه ای

یک زن یک درد

عبور از خیابان

خاطرات کهنه نه آسایش می آورند ونه ....

آدمی خودش را در میان دست نوشته های مکتوبش سانسور می کند. گویی عادت کرده ایم به سرکوب مداوم خواسته ها و تمایلاتمان، نوشتن گویی در این میان تنها دریچه ای است که می توان خود بودگی را تقویت کرد.
«آن‌کس که دیگر خانه‌ای ندارد، در نوشتن خانه می‌کند.»

"تئودور آدورنو

از آن روزها هزار روز می گذرد.

روزهایی که هرگز چنین آینده ای برایشان تصور نمی شد.تصور آن فضا درون ذهن بسیار زیبا وساده است ولی بروی کاغذ چگونه خواهد بود نمی دانم .یک صبح بهاری با طراوت، من غافل وتو غافل تر. در یک نقطه از زمان ومکان قرار گرفتیم یک تپه ازجنس گچ(ژیپس)چند قدمی ما بود و زیر پا یما ن پر ازعلفهای ترد که قطرات شبنم رابرخود جای داده بودند.من وتو بودیم تو مرا می شناختی ومن تورا.

من تشنه شدم درست یادم هست و تو آب داشتی یادت نیست من طلب آب کردم منتظر هر جوابی بودم  جز این که برو شبم بخور آلان باخودم می گویم شاید به خاطر خساست بو شاید به خاطر..

15/8/86