بی تو

بی تو نه بوی خاک نجاتم داد

وَ نه شمارش ستاره ها تسکین ام

چرا صدایم کردی چرا؟

چشم انتظار و مشتاق

سی سال بیهوده به انتظار نشستم و تو نیامدی

نشان به ان نشان که دو هزار سال از میلاد مسیح می گذشت

وَ عصر عصر والیوم بود

وَ فلسفه بود

وَ ساندویچ دل و جگر...

(حسین پناهی)